Өлеңдер ✍️

Мынау үйге адасып неге келдім,
Және... неге келеді келе бергім?
Сені көрсем селк етем, менен басқа
Қорықпайды біреуі сенен елдің.
Жұртым бар ғой дегенге иланып-ақ,
Жырға шуақ алайын, миға – қуат.
Мырс-мырс етіп сыртымнан күлсін бәрі,
Құжыраға осы бір жиналып ап.
Қаңқу біткен біздегі бақ-талайға.
Жинап бәрін бір жерге сақтағай да.
Қарқаралда қырық қап өсегім бар,
Алпыс қабын қалдырғам Ақтоғайға.
Аман қалып мың қатер, бір апаттан,
Жүрген жанмын, ешкімге кінә тақпан.
Үй ішінде шиқылдап күлгенде олар,
Сыртта тұрып сен де үріп – рахаттан.
Иіс сезгіш, сақ құлақ, алмас тісі,
Кейінгісі не иттің, алғашқысы.
Бізді көрсе болғаны, бәрінің де
Қозады да тұрады албастысы.
...Көктің астын Көк Бөрі билеп өтіп,
Рухы қалды өлең мен күйге кетіп.
Көк ит келіп талайды содан бері,
Көзімізге көк шыбын үймелетіп.
2003-11