Өлеңдер ✍️

Кельн кеші, салқын тартты қоңыржай,
Бетховеннің сазды әуені қоңырлай.
Көктем айы, белгісі жоқ сәуірдің,
Шілде айындай иісін-ай, жауынның.
«Лорелай қыз» айналғанда аңызға,
Ертең сәуір айналмай ма тамызға.
Европа ғашық бәлкім Шиллерге,
Менің жаным құмар жастан күйлерге.
Көне қала. Кельн неткен ғұмырлы,
Біздің тамыр отарлаудан жұлынды.
Майн сенің ұртасам да суыңды,
Жуа алмаймын батпан-батпан
мұңымды.
Қайыршы қыз тартып отыр гитара,
Шерлі әуен, шер боп тиді құйқама.
Негр жігіт өріп апты тұлымын,
Күллі ұрғашы сорып отыр шылымын.
Байлық көрсе, иіс сезер алыстан,
Европа, киімі жұтаң данышпан.
Жақтырмаймын жайсаң жандай
күлкіңді,
Ей, Азия азайтсаңшы ұйқыңды.
Европа-ай, евродай өмірлі,
Алдау қиын, біздің жершіл көңілді.
Кеші думан қимасамда Кельнді,
Желге қарап, аңсап тұрмын белімді.