Өлеңдер ✍️

Қаздардың қаңқылында ұйыды айран,
Айға қарап ұлыды сынық арман.
Сардалаға шегіртке шерін шертіп,
Түңілді тындырымсыз сиығынан.
Күн – мейір, таратады ізгілік ән,
Уақыт жетектеді шылбырымнан.
Құм – өмір, кесірткені домалатып,
Күз үрікті қамыс-қоға сыбдырынан.
Тобылғы қырындайды ырғайына,
Қырман бітті, қарғалар құндағында...
Қыс қамымен малшының басы ауырып,
Ала қыран сенеді тырнағына.
Күреңітіп, шетен күз ән салады,
Ақселеудің кекілін жел тарады.
Тыраулаған тырнаның жолы ауыр,
Тырна мінген бөдене тамсанады.
Құрық тиді, күз деген күреңіме,
Ызғар бар сұры аспанның сүреңінде.
Қоштасудан жанары жасқа толған,
Қайтқан құстың қосылдым тілеуіне.