Өлеңдер ✍️

Жаным менің – екі мезгіл: Көктем, Күз!
Күннен Айдың жанарына көшкенбіз.
Сағындырдың қайта-қайта несіне,
Өткен күзде қош айтысып кеткен қыз!
Сұрақ – өмір , қалдым несін тосыла,
Қызығ-ып ең, менің жүдеу «қосыма».
Қара түннен тауып алып ашына,
Қарамағам сенің мөлдір жасыңа!
Күзде кеткен – жетті қаздың қаңқылы,
Сені көрдім құс келгенде қай күні?
Сары күздей көрдің-дағы жанымды,
Жүрегіңнің кетті жібіп салқыны.
Жаныңмын деп, айналдырдың көктемге,
Бақыт Гүлі – менде және бөктерде.
Көктем жаным күзге оранып қайтадан,
Жетем саған қазбауыр бұлт көшкенде...