Өлеңдер ✍️

  31.08.2022
  125


Автор: Ербол Бейілхан

ҮЗЕҢГІМ, КЕТПЕ ҮЗІЛІП...

Түнімнің бәрі – кінәлі,
Күнімнің бәрі – салауат!
Жүректің дерті – мұң әлі,
Өмірдің сырты – ғаламат!..
Түнімнің бәрі – мазасыз,
Күнімнің бәрі – әрекет!
Жүректі қалай жазасыз,
Қаптаған жерде пәлекет!..
Ұлт жайлы менде ойланам,
Саусаққа батты оймағым.
Шаттығым аздау тойлаған,
Болады қашан ойдағым?..
Жазымды кетті, Күз іліп,
Құлазып қалдым күзеуде...
Үзеңгім кетпе үзіліп,
Жарамай табан тіреуге...
Тоқсан толғақты тілімді,
Қағады қоғам тобықтан.
«Қараша қара құлыңды»,
Қаратпа, билік жабықтан!?..
Басылмай қалды өксігім,
Басыма бақыт қонғанда.
Не болмақ, ертең өскінім,
Тарамы тоқсан жолдарда?..
Ұлт сөзін сөйлер «ұлылар»,
Жағымпаз, жантық, жасқанды.
...Алаш ойлының Күні бар,
Күтеміз бұлтсыз аспанды...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу