Өлеңдер ✍️

Арақ ішкендей «бір қазан» –
Бола бермейді кіл мазаң.
Содан да ма екен,
мең-зең боп
Айқыш-ұйқыштау жыр жазам.
Өмір-бəйгенің төрінде
Бірде қаламын, бірде озам.
Аз деңдер,
мейлі, көп деңдер,
Алыстығындай көк пен жер,
Жеткізбейді енді өткендер.
Өкпем де жоқ, айтып
өкпе деп
Дел-сал жүрсің деп,
сөкпеңдер.
Бірін де сөкпен, сынаман,
Бəрі де сыйым, сыбағам,
Тағдырдан болса, құла, алам,
Тəңірім берген сыбағам.
Құлармын құздан, жырадан,
Өкпе айтпайсың, сірə, оған.
Өзгеге берер күйім жоқ
Тек өзімдікі құла, алам!