Өлеңдер ✍️

Ай нұрынан ақшыл желек бүркеніп,
Аққұба түн тереземнен тұр төніп.
Мен отырмын, түннің жұмбақ өңінен,
Өлеңіме өзек болар сыр теріп.
Жүрегімді бүлкілдеткен мұң шіркін,
Бұлқынады, дегендей-ақ бір сілкін.

Бетін еппен басып тұрып әйнекке,
Баяу-баяу сыбырлайды сыршыл түн.
Тәні жаурап, сәл естірте күрсініп,
Аймалаған Айға қылып құлшылық.
Ойлы түннің өресіне бөленіп,
Тыныштыққа балқып кетті тіршілік.
Жанарыма құйып беріп мұң-сырын,
Жүрегіме сезім сыйлап бір шырын,
Ұйып қалды, уыз боп түн бір сәтке,
Тыңдағандай жүрегімнің дүрсілін.
Сезімтал тал құлақ тікті елеңдеп,
Ай ұмсынды, маған жақын келем деп.
Жан-жүйемді сыздатқан түн бір кезде,
Жүрегімнен үзіледі өлең боп.