Өлеңдер ✍️

Айдынында ойнаған самал, сағым...
Тарихынан ойлаған табар тағылым.
Ұлағат ізі қалған ұлылардың
Бір қала бар төсінде Сарыарқаның.
Ақ қайыңы аққудай ырғалатын,
Қағатындай гəккулеп жыр қанатын.
Алты алашқа абыройын жеткізердей
Мағжандай туса дағы бір ғана ақын.
Дарияға малындырып мұң қанатын,
Ғасырларға ұласар жыр болатын,
Орысы көп, қазағы аз осы өңірге
Жететіндей Мағжандай бір ғана ақын.
Əннің, күйдің тербеліп ерке үнімен,
Астасқандай бүгінгі ертеңімен.
Бір шеті – Есіл, бір шеті – орман, тоғай,
Өңірі ақ бидаймен көмкерілген.
Ақ нəр, дəн – ақ маржанмен көмкерілген,
Ақ нұрдай ақ маңдайдан тер төгілген.
Бір қала бар төрінде Сарыарқаның,
Ертеңі айнымайтын ертегіден.
Аты өзгеріп, орысша аталса да,
Шошырлықтай қала емес заты оншама.
Қызылжар деген ұғымды елмен бірге
Болашаққа барар деп қатар сана.
Көктемі де, жазы да, күзі де арман...
Аққудай шығатұғын жүзіп алдан.
Қазақтың намысындай, арысындай
Абылай, Кенесары ізі қалған.
Көкірегімді сырға да, жырға да орар,
Сезімімді сергітіп, нұрға малар.
Сарыарқаның төсінде төрдей биік
Қызылжар дейтін ғажайып бір қала бар.