Өлеңдер ✍️

(дастан)
Дерегін жиғаныммен, шығарманың,
Қырық жыл басқа қағаз шыбарладым...
Ойланған білер бәлкім, рулы елдің,
Бір түйір қаннан тарап, құралғанын.
Обалы ұйқымды алып, сәбилердің,
Қозғамай, құпияны тұра алмадым!..
Пенденің обал-сауап қолында тұр,
Кесіпті көп сәбидің жолын кәпір!..
Өткізіп перзентхана құзырына,
Соңынан зарлағандар толып жатыр!..
Әлде кім қиянатын заңдастырып,
Әлдекім осындайдан тойынды ақыр!..
Әлсізін жұтса жылан әлдірегі,
Адамның шымырлайды-ау, жан-жүрегі!
Сәулесіз сәби сатқан саудагердің
Ақша ғой әулет емес, бар білері!..
Толқытқан, толғандырған мені-дағы,
Дәл сондай Ақнайманның тағдыры еді!..
Жалғанның соны айтайын жарығанда,
Тұлпардың сын болмайды арығында.
Мән-жайды кейінгінің білгені жөн,
Дүние тұра бермес қалыбында?!
Өсуі не өшуі бабына тән,
Бір түйір жерге түскен тарының да.
Шын аты Қуансейіт Ақнайманның,
Ішінде өсіп-өнген қан майданның!..
Өзім де талай-талай өртке сүңгіп,
Әйтеуір құдай оңдап, жанбай қалдым!..
Енді оны мен айтпасам, кім айтады,
Жарқырап туған кезде маңдайдан күн?!