file loc phone login_m arrow_left arrow_right author ca cat compl coms del down fav fav_del fav_m fav_m_del fb gp left like login mail od reply right search sort sort_down sort_m sort_up tw up view vk ya

  Өлеңдер ✍️

  25.08.2022
  142


Автор: Қажытай Ілиясұлы

Дода

Қою шаң бұйраланбай көк төрінде,
Шулықса, көкпар деген дерт тегінде.
Кергілеу неге керек, ағайындар,
Қарсымын бір лақты төрт бөлуге.
Сірескен тымағының бауын тістеп,
Қауын түс көп, айырылса ауыр түспек.
Ежірейіп қарайды кимелесең,
Тұрғандай жаңа ғана жауын түстеп.
Олжаны келмей тірі қиғылары,
Сусиды топ, қайтадан жирылады.
Жапанды жаңғыртқанда дүбірлі айғай,
Жер тарпиды сүмбедей жүйрік әлі!
Есе жоқ, бірақ, оған амал бар ма?!
Ит бар да, күншіл бар да, арман бар да.
Қағатын қуғыншыны қарауылдай,
Кес-кестеп, жол бермеді-ау, талайларға!..



1969 жыл




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу