Өлеңдер ✍️

Қоңырқай дүниені сәндегелі,
Сазан төс самалалап таң келеді.
Бозторғай аспандағы қоңырауша,
Шырылдап, ұқтырғандай әлденені.
Ару күн күлім көзін қадап еді,
Көк аспан жирен тартып сала берді.
Көлеңке жұлым-жұлым түлеп әне,
Тұмшалап жатқан жаңа бар әлемді.
Бусанып күнгей тастың шар тарабы,
Меруерт шық мөлт-мөлт түсті аршадағы.
Із түсіп теріскейге сойдақтаған,
Ауылдың қыбырлады барша малы.
Тек әжей түндік ашып, құртын жайды,
Сиыр өрді-ау, тұяғы сыртылдайды…
Жетпеген бие бауға дүбірді естіп,
Елеуреп, арқандағы ат тың тыңдайды!..

1963 жыл