Өлеңдер ✍️

Сыртқа шалқып, жан толқытқан үйдегі үн,
Қоздырады делебемді би менің.
Сусылдаған қарлығаштай серілер,
Сетінетіп танысын, не сүйгенін.
Көк жайлаудың иісі аңқып мұрынға,
Тисін қолың кемінде бір бұрымға.
Қабақ шытып, жапа-жалғыз тұрғанның,
Көңіл күйін жайсыздыққа ырымда!
Танылады уайымсыз нұрлы көз,
Табылады баққан бәрін дүрбі көз.
Мағынасы ұқсамайтын өлеңдей,
Аңғарасың неше түрлі сыр, мінез.
Үйірімін күн жолындай қайталап,
Бір-бірінің әуселесін байқамақ.
Желпіндіріп, алқындырып барады,
Бәрекелді, анау жігіт, сайтан-ақ!..

1967 жыл