Әңгімелер ✍️

Қожанасыр бір күні түнде далаға шық- са, есіктің алдында ағарып тұрған бір затты көреді. Жалма-жан үйіне жүгіріп кіріп, мыл- тығын алып шығып, әлгі ағарғанды атып тастай- ды да: «Не де болса ертең көрермін», - деп үйіне кіріп жатып қалады. Ертеңінде тұрып түндегі атқан нәрсесін қараса, ол өзінің жуып, жайып қойған көйлегі екен, мылтықтың оғы шұрық- тесік қып кетіпті. Қожа көйлегін әрі-бері ай- налдырып көріп тұрып: «Қатын, қатын, апы- рай, көйлегімнің ішінде өзімнің болмағаныма шүкір, егерде өзім болсам не болар едім?» - депті.