Өлеңдер ✍️

Перзентімін сөз дейтін сұрапылдың,
Өзегіме от түсіп бұратылдым.
Өлең боп өліп кетсем өкінбеймін,
Тағдырын кешіп барып шын ақынның.
Шайырдың тағдырын бер құдіретім,
Жырыма құшақ жая жүгіретін.
Сұлу сезімдеріме сырымды ашып,
Сөзбен салсам көктемнің сүгіретін.
Сезім бар жүрегімнен тамшылаған,
Аяулы ақ жаңбырдан ән сұраған.
Арда өлең әлі менің айтарым бар,
Өмірлік кие болып қоншы маған.
Муза тұрса маңайын мамырлатып,
Сол шақтардан табады жаным бақыт.
Қара өлең жырлайыншы қасиетімді,
Болмаса қасіретімді қоңырлатып...
Өлеңнен бұйырса екен әз несібім,
Көреміз ғой өмірдің өзге сынын.
Жүрегімдей жасырған жырды сүйсем,
Өзіме болмас талақ өз бесігім.
Жан емеспін ойы кем, есі бөтен,
Өлеңіме әлемді ғашық етем.
Көзімнен от аралас жас мөлдіреп,
Шын ақынның тағдырын кешіп өтем.