Өлеңдер ✍️

Құлыншаққа
-------------------
Сөйлейтін сөйлесе сөз шабыттанып,
Дана қарт бір кісідей бақытты анық.
Тағдырдың талқысына бой бермеген,
Ғұмыры ақылды іске бағытталып.
Жаманға жаны ешқашан жұғыспады,
Даланың жұпарымен тыныстады.
Жақсымен, жайсаңменен дәурен кешіп,
Өмірде еселенді ырыс-бағы.
Құшағын көпшілікке жая білген,
Адамға жылы сөйлеп аялы үнмен.
Қыр-сырын жалпақ дүние пайымдаған
Үндесіп бар болмысы баяғымен.
Әр сөзі қазақ деумен қайталанып,
Әлі күн толғанады ойға батып...
Күн көзі көкжиекке жасырынды,
Барады ұясына Ай да батып...
Тоқсанның тұғырынан асып барып,
Ақсақал ажарында асыл қалып.
Кәрілік дәу құрығын тастаса да,
Жатқан жоқ тірлігінен жасып қалып.
Дүние дөңгеленген шыр айналып,
Бұл күнде кетсе-дағы шырайды алып,
Қартыңыз төсек тартып жатып қалмай,
Келеді үйдің ішін бір айналып.
Тоқсанда десек-дағы хәл кетеді,
Өмірді пайымдауға әл жетеді.
Немере, шөберені қызықтатқан
Құдайдың құдіретіне тәубә етеді.
Болғасын ниет-құлық түзу пенде,
Әр күннен үміті оның үзілген бе?
Шошып та кетер дейсің өзді-өзінен
Өткен күн көз алдына тізілгенде...
Мың тоғыз жүз жиырма бір, тауық еді,
Елдің де жағдайы тым ауыр еді.
Атысқан ақ пен қызыл алапат кез,
Жұт пенен ашаршылық қауіп еді...
Артынша алабөтен зұлмат келді,
Жауыздар Адай деген қырмақ елді.
Сардарлар, сарбаздардың сағы сынбай,
Намысты қолдан бермей қырда өлді.
Сұр заман сұмдығына шара бар ма,
Нешебір түсті құрық қара нарға.
Отыз бір, отыз жеті зауалдарын

Тартқан-ды сол кездегі балалар да.
Құртты ғой тарғыл заман аталарды,
Арыстар өтті өмірден тәмәм арлы.
Артынша соғыс өрті бұрқ етті де,
Сталинград - қан майданға кете барды...
Қудалау, соғыс пенен жоқшылықта,
Күндері өткен еді таршылықта...
Соғыстан аман келіп, бейбіт күнде
Қырық жыл кешті ғұмыр баршылықта...
Қырық жыл атқа мінді айыл жимай,
Жақсы атын жамандыққа шалындырмай.
Ақылменен абырой жинай білді,
Әлсіздікке өнбойын бағындырмай.
Тоқсаннан да асты Ол тайынбастан,
Тағдыры ғұмырынан айырмастан.
«Қарт қой Ол сүйегі асыл» деседі жұрт,
Таңғалыс сезімінен арылмастан.
-Шынында,-дейді келін қолындағы,
Кісі ғой бұл бекзаттық жолындағы.
Ешқашан жан-тәніне кір жұқпаған,
Тап-таза кіршіксіздік қанындағы.
Тектінің тектісі Ол, ақсүйегі,
Өнеге өмірінің әр сүйемі.

Енеміз Дарайыдай жар сүйеді.
Дегенде,
Қарт көңілі қамыққандай,
Дүниенің бар мәнісін жаны ұққандай,
-Айтайын менің тоқсан жасауыма,
Айтса да небір пікір халық қандай:
Өрейін өрелі ойды саралықты,
Өмірден түйген түйін, даналықты:
Өлместің күйін кештім бұл күндері,
Құлыншақ менің үшін жаралыпты!
Атаның сөзін мақұл жұрт санайды,
Қартымыз жүдеу жанға ұқсамайды.
Келіні жуындырып, күтіп, бағып,
Қалса да ұйқысынан шаршамайды.
Тәңірдің тартқан бағын қарияға,
Біз бүгін жыр ғып төктік жарияға.
Қарттардың батасымен көгереді ел,
Болса егер текті келін жанұяда!
Болғасын өмір қыс пен күз де келер,
Кәрілік бір күн Біз бен Сізге келер.
Қарттарды мәпелеген шарапатты –
Келіндер Құдай қолдап жүзге келе