Өлеңдер ✍️

Адамдар , сендерді мен ұнатамын,
Бәріміз баласымыз бір атаның.
Көргенде күндей нұрлы жүздеріңді
Көктемгі құызғалдақтай гүл атамын.
Арайлап атқанда әрбір бұла таңым,
О, қандай ,деймін, ғажап Ұлы Отаным.
Кеудемді шаттық толы шабыт кернеп,
Ашамын жүрегімнің жыр-отауын.
Самалмен сағымды бел тербетіле,
Жайнаған қарап далам келбетіне,
Өзімді шын бақытты сезінемін
Адам боп келгеніме жер бетіне.
Алаудай құлпырғанда дос реңі,
Шын пейіл мерейіңді өсіреді.
Қашанда жүрер жанды елжіретіп,
«Бауырым!» деген бір сөз осы мені.
Жауласса бірге жандар қаны, тегі,
Күймесін қалай ғана жаның енді?
Адам боп қалайықшы о, адамзат,
Адам боп ұғыңдаршы бәрің мені.
Бәріміз баласымыз бір атаның,
Сендерді сүйем сондай, ұнатамын.
Адамдар бар деп жердің бетінде мен
Мәңгілік өзімді-өзім жұбатамын.