Өлеңдер ✍️

Өзегімде өзеурейді неге түн?
Сол түніме арбалады қарашық.
Көзмоншақтар сәтін сезіп өлетін,
Кірпігіме жармасады таласып.
Ай қарайды аңтарылып төбемнен,
Бара алмаймын шақырғанмен жұлдыздар.
Себебі сол, аппақ нұрға бөленген,
Жер бетінде мені күткен бір қыз бар.
Үміт тіктеп көтереді еңсені,
Куәсі ме келер күннің бұлыңғыр?
Сол қыз еді ғұмырымның өлшемі,
Құрсағында тербетіліп ұлым жүр.
Әлди!
Әлди!
Әлди, құлыным!