Өлеңдер ✍️

Шалқыған Қара теңізді
Жағалай жүріп не көрдім?
Жарылқап нелер тергізді,
Жадыма тынбай нені өрдім?
Жаныма лəззат алғандай,
Жалында жүрдім толқынның.
Тереңнен терген маржандай
Көңілге жырлар тоқыдым.
Қаймықсам, толқын қаумалап,
Жабыла мені тербетті;
Қанатын жая сан қабат,
Тереңге құлаш серметті.
Жағаға шықсам, ну ағаш
Басыма тікті көлеңке.
Аралай жүріп соны алғаш,
Өзімді сездім мен ерке.
Тауына барсам серуендеп,
Кілемін жайды көк шалғын.
Төменге түссем, кел-кел деп
Теңізі жайды құшағын.
Жағадан бір күн аттандым,
Теңіз бен тауға қош айтып,
Байқаусыз, бəлкім, мақтандым,
Сырымды, сірə, қоса айтып:
«Қуана қайттым өлкеңнен
Жүгің жоқ деме салмақты.
Қарқ боп елге кетем мен,
Көтеріп түгел жан-жақты.
Жылдарым азық қылғандай,
Тояттап ұштым ұяңнан.
Есімде ұзақ қалғандай,
Қызықтар жидым қияңнан.
Қарайды солар жолда, əне,
Десе ме жайын айта жүр...
Өзімді сезем олжалы,
Жүгім көп менің, əйтеуір!..»