Өлеңдер ✍️

Теңесем туған елді ақ қайыңға,
Демеймін ескі әдепті сақтайын да.
Түбінде сол қайыңның бейіт жатыр,
Жазылған анам аты тақтайында.
Көкірек ойда жоқты қиялайды,
Көзге ыстық көп көрініс ұялайды.
Сағынып кетем кейде қыз сыйлаған
Бес саусақ жұқа түбіт биялайды.
Бір ән бар ауылдастар шуылында,
Бір сән бар ауыл қызы бұрымында.
Бір мән бар аттанарда қоштасқанда
Қолының қолда кетер жылуында.
Жанданам құйын-желдің алдында да,
Таңданам аңыз жатса қарлы дала.
Шөп шапқан шалғы сілтеп бала кезде,
Құмармын бұйра толқын шалғынға да.
Көп сыр бар алғаш ашқан «Әліппеде»,
«Отан» деп сөз құраған әріпте де.
Бәрін де сыйғыза алмай ойда бардың,
Қараймын өлеңіме кәдіктене.
Кім айтар деп, шырағым, осың бекер,
Жеңіл сөз неге керек өшіп кетер?
...Ей, достым, машинаңды баяу жүргіз,
Көлдегі жалғыз аққу шошып кетер.