Өлеңдер ✍️

Бұл Шөкең қайдан білсін ұрлық жайын,
Алаштың алмаушы едім жалғыз тайын.
Семейден сексен мəстек айдап келіп,
Билерге шайнаттым ғой желін майын.
Мен Шөкең екі дайдан асып жүрген,
Елдегі құрбыласпен ашық жүрген.
Кеудеме құдай өнер бергеннен соң,
Дұшпанды қаудан шөптей басып жүрген.
Жаз мініп Кертөбелді жайлағаным,
Белдеуге үкі тағып байлағаным.
Саудамен Қараөткелден қайтқанымда,
Қырық өгіз Қайрақтыдан айдағаным.
Əуелі сиынғаным бір құдайға,
Одан соң таныс болдым меруайға,
Соңыма қанша дұшпан түссе-дағы,
Үшінші, таныс болдым оязнайға.
Атбасар базарына түйе айдадым,
Біреуін қалдырмастан жия айдадым.
Түйенің он-он бесін бөліп алып,
Нəпсіні мол ашылған тыя алмадым.

Нұрмұхамбет атандым Баймырзаұлы,
Жасымнан əрбір іске болдым қырлы.
Қыран құс қисық ұшып, түзу ілген,
Жақсының естен кетпес əр қылығы.
Кіреді, топшы көрсем, менің жаным,
Көрмесем сұлу қызды болмас сəнім.
Жаманға айтқан сөзің желге кетер,
Білмейді итке салсаң қанттың дəмін.
Жасымнан іске кірдім дамыл таппай,
Бір дуан соңға түсті түгел-жаппай.
Бүлдірген бүлдіргенге болғаннан соң,
Бетіме коя берді тағы қақпай.
Секірген жар басына мен бір құлан,
Байлардың асауындай жүрдім бұлаң.
Өгізді отыз алты айдаймын деп,
Өзіме өзім салдым үлкен ылаң.
Жасымнан атқа міндім оттай жайнап,
Көп дұшпан қамалады одағайлап.
Дұшпандар, аяғымнан алсаң-дағы,
Қаларсың ақырында дəңгіл шайнап.