Өлеңдер ✍️

Келмейтүғын текені жезделегім,
Мезгілінде мен дағы “мен-мен” едім.
Айдарынан жел ескен аппақ ашу,
Еді менің ежелден сенген ерім.
Демеп едім: “Досыма кем беремін”
Деген едім: “Барымды тең бөлемін”.
Сол доспен де соғысып қалатынмын,
Болмай бара жатса егер өз дегенім.
Көргенімнен көп еді көздегенім,
Аралауға ант еткем жер көлемін.
Арман деген ақ шыңға шығамын деп,
Үміт деген арқанмен өрмеледім.
Өрмеледім... Өкпемнің қаққанын-ай,
Ойламап ем болар деп баста бұлай.
Үміт-арқан үзіліп кете ме деп,
Дей беріппін: “Бар болсаң, сақта, құдай!”.
Көрешекті осылай көріп-көріп,
Шың басына шықсам-ау көріктеніп.
Шыға алмасам, шыңғырам,
Жатам сонсоң,
Табанында тағдырдың өлік болып.