Өлеңдер ✍️

(Досым, ағам Қайрат Нəбиұлына арнадым)
Қалжыңын өткізе алар қайын атаға,
Қастерлі қара тілді Қайрат аға!
Сағындым сел сезімді шақтарыңды,
Жүрушем айдыныңнан айбат ала.
Сағындым қара тілді Қайрат аға!
Еліңе жарасады еркелігің,
Түбінде түсінеді тентек ұлын...
Серік қып сезіміңді селдей жөңкіп,
Жүрмісің жүзін жанып семсеріңнің.
Сағындым сара тілді сөздеріңді,
Сағындым күлімдеген көздеріңді.
Сағындым кең көсілер кездеріңді,
Өзіңдей көрінбейді өзге нұрлы.
Аунаттың талайларды боқтыққа сан,
Басқадан биік сендік шоқтық қашан.
Жұтаған жүйке тозып жұқсыздарға,
Сірə да тұра алмайсың соқтықпасаң.
Сөз бастап Құнанбай мен Отырардан,
Белең беріп шыңдармен шоқылардан.
Саңқылдап сандуғаштай сен сайрасаң,
Сорабын табатұғын соқыр арман...
Күніне қиып беріп жыр некесін,
Сиқырларға сыйлай сап сыр кекесін.
Ербол мен Ғұмырбекті екі жаққа ап,
Күйтіңде күлім қағып жүрмекенсің...
Намыстың нарын мініп сайран көрген,
Əділет үшін талай майдан жеңген.
Қайратқа қатын болу қандай бақыт...
– Деп шіркін ойлармекен, қайран жеңгем.
Тізгінсіз тұлпарым
-ау, мақтаным- ау,
Ерлікті ер жүректе сақтадың- ау.
Жанымды жаралайды жалғыздығың,
Мың Қайрат керек болған шақта мынау.
Бұлбұлын ғұмырыңның сайрат, аға,
Тіліңмен тексіздерді жайрат, аға.
Шыңға шығып шындық деп шырылдаған,
Сағындым мен өзіңді, Қайрат аға!
Сағындым, сағындым мен, Қайрат аға!!!