Өлеңдер ✍️

Мәңгілік қала гөр деп жалынбадым,
Мәңгілік керек емес сағынғаның.
Жалп етіп өшсе сезім өкпелеме,
Жарқ етер жанарыңа дамылдадым.
Мәңгілік кімге керек күрсінгенің,
Жалғанға Жарық беріп жүрсін дедім.
Өмірдің әр сәтінде сағыныш бар,
Бізге де жат емесін білсін дедім.
Мәңгілік керек емес «мен» болғаның,
Керек еді сүюге кең болғаның.
Жүрегіңмен жақсы көр жердің бетін,
Көрсем деп көзіңе нұр қонғанын.
Жетер ме екен, тек мені іздегенің,
Жақсы екен ғой үмітті үзбегенім.
Мәңгілік жатсынады адамдарды,
Мәңгіліктің ғашығы біз дегенің.