Өлеңдер ✍️

Екі анадан туған екі жан едік,
Екі әкеден өсіп шыққан дән едік.
Сені қайдам, көзімді алмай қараушы ем,
Көшелерде көрген кезде, әредік.
Бара-бара жиі-жиі түйістік,
Тарта берді талшын бейнең
тым ыстық.
Оңашада кездескенде қысылып,
Алғаш рет ебедейсіз сүйістік.
Содан бастап көрген жұртты
қайран ғып,
Көрінбейтін жіпке жіпсіз байландық.
Содан бастап бірімізді-біріміз,
Отты айналған көбелектей айналдық.
Қайран жүрек қара тер боп алқынып,
От құшақта өртендік те, балқыдық,
Мөлдіреген айдынында бақыттың,
Қос аққу боп, қосарлана қалқыдық.
Тағдырдың бар екенінің айғағы,
Осы шығар – дедектетіп қоймады.
Түйіні еш шешілмейтін жіппенен,
Сені маған, мені саған байлады...