Өлеңдер ✍️

Орыс ақыны Михаил Исаковскийден

Шық басқан шалғынды аралап,
Соқпақ жол салып бір әлдиге,
Көмескі тартқанда бар алап,
Жас жігіт шығарып салды үйге.
Айнала жалтақтап, қымсына
Сөз айтты дәл үйдің қасында:
Сүйер ем ерніңнен құлшына,
Ыңғайсыз болмаса расында.
Мен жауап қайтардым табанда,
Әрине, қылжаққа көнбеймін.
Ешқашан ешқандай адамға
Сүюге рұқсат бермеймін.
Ол аяқ астынан мұңайды,
Танытып қоштаспақ сыңайды.
Дегендей шолжың қыз тым әйгі,
Кездесу қажетсіз былайғы.
Шыдасын тап мұндай күйге кім?
Қададым көзіне көзімді:
Үн-түнсіз бас салып сүй, – дедім, –
Күтпей-ақ рұхсат сөзімді.