Өлеңдер ✍️

Қалдырып артқа құсалы жарды,
Қара жер сені құшағына алды.
Сертіңнен таймай сен кеттің, аға,
Жалғанның жалғыз мысалы қалды.
Қанағат таппай тойымына әлгі,
Қара жер сені қойынына алды.
Жансауға бермей қақпақылдаған,
Ажалдың арсыз ойыны қалды.
Қара топырақ торқаңдай болар ма,
Қос ұлың – жүрек, қолқаңдай болар ма?
Құдай қосқаның құлдық ұрғанмен,
Жалғыз жұлдызың –Шолпандай болар ма?!
Тоздырмай жерді түтіп табаның,
Уақыт еді ғой ұқыптағаның.
Жалғызаяқ жол, білдің бе, ерте,
Бейітке барып бітіп қаларын!
Келте ғұмыр-ай, кесірлі ме едің,
Есеңгіретпеші есімді менің.
Келешегіме кепіл бола алмай,
Кем соғып жатсаң, кешір, жүрегім!