Өлеңдер ✍️

Қарағай, терек, тал-қайың,
Шертеді бәрі шерлі күй.
Шаттығын күтіп шалғайым,
Даңғазалықтан өлді ми.
Көзімнің алды көк түтін,
Көк мұнар сағым көлбеген.
Меңіреулікпен өтті күн,
Меңдуана жеп меңдеген.
Қылша мойынды талшамын,
Адыра қалып сүлейлік.
Дүбаралықтан шаршадым,
Дүниені билеп дүлейлік.
Адамдығыңды ант атқан,
Ғибратың жоқ ғұмыр жас.
Дарақылықтан даңқ тапқан,
Дүмбілез бе едің, жұмыр бас?
Мисыз бастарға ой құрбан,
Адасып жүрген ар мынау.
Түседі қашан мойнымнан,
Қоғамым таққан қарғыбау!?