Өлеңдер ✍️

Ахмет пен Жүніс қажы,
Тағдыр емей кім ұстазы?!
Анкарада кәрілік кешкен,
Алтайда өтіп күміс жазы.
«Шилі өзенім, қамыс-ай» деп,
Әнге басты жарыса-ай кеп.
Жас сорғалап сақалынан,
Самайының ағы сөйлеп.
Құмыл қайда, Алтай қайда,
Кәрі кеудең зар толғай ма?!
Туған жердің боз жусаны,
Татыр ма енді бал таңдайға?!
Баркөлдегі кер бетеге,
Жаныңды енді тербете ме?
Мәрмәр жайлап жатқаныңмен,
Көкірегіңнен шер кете ме?!
Туған жерің зарды ұқтырған,
Тағдыр екен шалдықтырған.
Салтанатты күнің қайда,
Сарсүмбеде салдық құрған?!
«Әуел баста бұлақ Ертіс,
Бала Ертіс пен Қыран Ертіс.
Өр Алтайдан өрекпіген ,
Сай қуалап, құлап еңкіш.
Бұлғын, Шіңгіл бай қуатқа,
Жойқын ағыс, айдыны ақпа.
Қырық жерден Қытай буған,
Қара Ертісте қайғы жоқ па?!»
...Сағынышы, құр сүлдері,
Көк Тәңірдің тылсым демі.
Жүрегімді жылатпашы,
Қос қажының күрсінгені