Өлеңдер ✍️

Желтоқсаным жеттің бе жыл айналып,
Көңіл толқып тұрғаны
-ай ылайланып.
Күндеріңді күйіме қосайыншы,
Домбырамның құлағын бұрай қалып.
Желтоқсаным, жеттің бе бұлыңғырлап,
Ойың омбы қасат қар, қырың қырбақ.
Өтесің- ау жəне бір ажым сыйлап,
Кетесің- ау жəне бір жылымды ұрлап.
Желтоқсаным күтіп ем сені асығып,
Тастайсың- ау тағы бір бел асырып.
Туған жерге аңсарым ауа беред,
Көкіректен сағыныш кені ашылып.
Көл жастанып көсілген байтақ жерім,
Əндерімді кешіңде айтар ма едім.
Желтоқсаным, желіңді желмая етіп,
Жетаралға бір барып қайтар ма едім,
Қыраттардан із шалып атты аңшылар,
Табиғатқа сəн сыйлап ақ тамшылар.
Соғымбасқа шақырып бірін- бірі,
Күнде той боп ауылда жатқан шығар.
Сапар айы деп сенен сенім алып,
Ат үстінде тербеліп сері халық.
Кеш кірген соң кеңесін жалғастырар,
Меш түбінде қайтадан келіп алып.
Желтоқсаным аңсаттың сахарамды,
Күнде боп жатқан сахнамды.
Аңсаттың- ау ақ көңіл жандарымды...
Əрбір үйден табылар ата- анамды.