Өлеңдер ✍️

Көмейі хәлуә шекер, тілі балдан,
Төгілген аузынан үні маржан.
Есіңнен айырады сол бір сәтің
Япыр-ай, алақаныңа үріп алған.
Меруерт кірпіктері тізіліп тұр.
Аш белі бұралып тұр,
Үзіліп тұр.
Ауызым бірдеңені айтқысы кеп,
Көздерім қызыл түске қызығып тұр.
Ақырын сөйлегенде үні балдй,
Көмейден төгілетін гүлі бардай.
Өзі аппақ,
Қарақаттай екі көзі
Ақылды нұр сипаты өңі қандай.
Ақ тамақ,
Алтын иек жаны жұмақ.
Көргеннің қалады оған бәрі құлап.
Бір рет тарқатылса арманың жоқ
Қолаң шаш құс төсектен қалыңырақ.
Қалайша тілегіңе шек қоясың,
Көзіңмен сол сұлуға бек тоясың.
Іштегі қызғаныштан шыдай алмай,
«Менікі» деген жанды жеп қоясың.
Сол жанды бір көре алса, досқа дәру,
Кәріге жасару да, жасқа – жану.
Апыр-ай, болады екен бұл фәниде,
Арманның өзінен де асқан ару.