Өлеңдер ✍️

Көктемнің күні еді тамылжыған,
(Тіршілік, тыншымаған жаныңды ұғам.)
Шатырға келіп қонды қос көгершін,
Алаңдап әлденеге абыржыған.
Мына бір жамағатқа не дерсіңдер,
Менің де айтқаныма сенерсіңдер:
Секіріп ойнап-ойнап алды-дағы,
Сүйісті еркелесіп көгершіндер.
(О, неткен сезімталсың, көкіректер,)
Көкіректер – кішкене «жетімектер»)
Оңаша өздерінше ойнап-күліп,
Мәз болып аймаласты екі кептер.
Көздері, сірә, маған түсіп кетті,
Көзге енді көрінбестей,
Құшып көкті,
Күнәсіз екі ғашық шошында ма
Алысқа,
Жер түбіне ұшып кетті.