Өлеңдер ✍️

Үлкен таулар көп емес жер бетінде,
Тозбай тұрған
Дауылға,
Желге,
Күнге.
Ағын сулар әуені арнасымен
Бұлақтарын тулатып,
Тербетуде.
Сағымданып,
Қол бұлғап бел асқанға,
Үлкен таулар
Ұмтылған көк аспанға.
Жолаушыға тұрады жол көрсетіп,
Көрінеді алыстан адасқанға.
Үлкен таулар орын ап ел есінен,
Келеді асып ғасырлар белесінен
Аппақ басын таянып ойланады,
Дүниені бақылап төбесінен.
Сәл қатулы болса да қабақтары,
Дастарханы жаюлы, табақтары.
Уақыттың көшімен
Жылдар атты
Келіп-кетіп жатады қонақтары.
Жиып алып бұлттарды «айдаудағы»,
Қой жаяды тұманнан қойнаулары,
Сөйлеп кетсе керемет болар еді,
Одан бетер ғаламат ойланғаны.
Мықтының да өзін ол ықтырады,
Жылдар да оның алдында тік тұрады.
Ғасырларға
Өзінің ұлылығын
Үлкен таулар
Үнсіз-ақ ұқтырады.
Даңғазалық, сенемін, жалған десе,
Шуылдамай,
Туламай орман, көлше –
Үндемейтін кезінде
Қандай жақсы
Таулар құсап үндемеу қолдан келсе!