Өлеңдер ✍️

Балалық атты ауылға,
Соғайын деп ем оралып.
Ондағы адал қауымға,
Жолықсам деп ем қол алып.
Бұл күнде қандай халде екен,
Бір думан еді-ау біз барда?
Сондағы достар бар ма екен,
Қайда екен құйттай қыздар да?
Сәті де келген секілді,
Шошып та қалдым түсінен.
Жағдайымды айтып өтіндім,
Вахтада тұрған кісіден.
– Ұмытпайыншы осыңды,
Жіберші, – дедім жалынып. –
Кілең бір адал досымды,
Жан аға, жүрмін сағынып.
– Жарайды онда, ал, балам, –
Тастады көзін үмітпен.
– Шындықты айт, – деді ол маған,
Балалық таза қылықпен.
– Дайынмын, – дедім тез көніп,
Тамақты қырнап алдым да,
Балаға ұқсап, өзгеріп,
Қалқия қалдым алдында.
–Қарағым, – деді – жалынсаң,
Өзіңе деген сенім ол.
Балалықты егер сағынсаң,
Болады балаң, – деді ол.