Өлеңдер ✍️

  17.05.2022
  128


Автор: Ғалым Жайлыбай

Отарбадай солқылдатқан шекені,

Отарбадай солқылдатқан шекені,
Өтер бәрі...
көрген түстей өтеді.
Өмір деген — жарқ еткен де жалт еткен
Жел көтерген жезөкшенің етегі.
Үмітіме үкі тақтым...
арбалдым,
Жалғандығын сезіп қойып жалғанның.
Адастырған ақ сәулесі арманның —
Қара түннің қойынында қалған мұң.
Үндемедім...
үндемеуге тоқталдым,
Күн дегенің керуен бе деп қалдым.
Фәни дүние бақилықтың алдында
Бой жаздырар серуен бе деп қалдым.
Құлады емен...
көктеп шықты бір шыбық,
Бір шыбыққа қарамадық қырсығып.
Сазы мұңға байланады көңілдің
Қазығында айналады тіршілік...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу