Жалт етіп өткен бір бейне,
Жадымда қалдың мәңгілік.
Жабырқап жүрген күндерде
Жанымды жүрдің ән қылып.
Сол бір сәт тәтті қиялдай,
Дүниенің бәрін ұмыттым.
Жан едім жүрген жұбанбай
Деміңмен лезде жылыттың.
Жалт етіп қана жоғалған,
Жаным-ау, тәтті түс пе едің?
Көктеммен бірге оралар
Күзбенен кеткен құс па едің?
Есімді кештеу жыйдым да
Бұлдырап кетті-ау көз алдым.
Несіне ерте тұрдым мен,
Түс болсаң неге ояндым?
Қайдасың, жүрсің қай жерде
Армандай болған сол бір жан?
Қыс та өтті, енді қай кезде
Шығасың ұшып алдымнан?
Кешігіп келген көктеммен
Көңілге аққу – мұң қонды.
Дариға-ай, сол бір от деммен
Жылытып жүрсің кімдерді?..
Елжіреп сен де түндерде
Есіңе мені алдың ба?
Жалт етіп өткен бір бейне,
Таба алмай мәңгі қалдым ба?
