Өлеңдер ✍️

Көз жазба деп ақындықтың ауылынан,
Құлама деп күдіктердің дауылынан;
Қадамымды əр қадағалап Сен жүрсің,
Құсбегідей қыран құсын баулыған.
Орындаймын деп Сенімнің Жарлығын,
Ширығумен өтіп жатыр əр күнім.
Қай биікке жеткізе алам,кім білсін,
Иығыма мəңгі мінген Нар жүгін…
Қандай тұлпар күн туғанда мінерім,
Қандай семсер білегіме ілерім?!
Шын білерім –
Шамырқанған шағымда
Көкке төбе, жерге табан тіредім!
Бұл жалғанда мен көрмеген Жарық көп,
Көру үшін жасау керек жанып көп!
Ақын болған кім бар дейсің жалғанда,
Періштелер мекеніне барып кеп?!
…Жебегенде Меніменен Сендейді,
Сұрапыл жыр шамырқана селдейді.
Қазақ қылып жаратқан соң о баста,
Қанға сіңген Поэзия өлмейді !!!