Өлеңдер ✍️

Көктемнен көп үміт күткенмін...
Аңқылдақ ағаштар бүрледі.
Мөп-мөлдір арманым бүршікке қонақтап,
Жайқалған...
Күз желі үрледі.
Қара жер құшарын жапырақ білмеді.
Буылдыр бұлттарда жүргендей бақытым,
Қарағам тамсана.
Олар да сөгілді,
Төгілді
Сызылта ән сала.
Жерге кеп жығылды тамшылар қаншама.
Тапқандай сап-сары күзге де ем,
Ақ қардан адалдық іздегем.
Көктеме шапағын шашқанда,
Қап-қара топырақ жұтты да,
Жоғалды ұлпалар
Жаратқан жазған бір ізбенен.
Тіршілік өтеді жүз жылай, жүз күле,
Әлдене күтумен тағдырдан үздіге.
Арман мен үміттің мәңгілік мекені –
Жер ана қарсы алар бір күні бізді де.