Өлеңдер ✍️

Қанатынан нұр саулап төккен өлең,
Көктем көшіп барады
Көктөбеден.
Талайында тағдырдың жазуы бар
Ағайынға не айтам өкпелеген.
Көңіліңнің қадап ап төсіне гүл,
Көктем көшкен кезеңді көшіре біл!
Қайран ақпан қайырылмай кетті білем
Сайдан аққан жылғадай осы ма өмір?..
Тамып түскен шығынан таңға жасы,
Сол бір көштің мен бәлки арналасы.
Жар жағасы...
жастығым арман қуған –
Ардан туған Алаштың бар баласы.
Тұмаларым тұнғанда тұнжыр көктен,
Көктөбеде көгеріп гүлгүлді өбкем.
Шырақ болып жанатын
жүрегімде –
Бұлақ болып бұлқынған бұл бір көктем.
...Өткен жылдың білмедім сұрқы қандай,
Қадыр көкем...
соңынан жыр Тұманбай.
Өрен бе еді,
өртенген өлең бе еді –
Біз де ілесер сапар ғой бір күні Алла-ай...
Жалқын сәуле ашпаса бір күні есік,
Мұнар таулар тербейді мұңлы бесік.
Аққу –қаздың қанаты сусылдаса
Өтіп кетер өмір ғой бірге ілесіп.
Бақытыңнан бауырым,
кешікпеп пе ең,
Қайығыңды қай тексіз тесіп кеткен?..
Ескегіңді ағалар есіп кеткен.
Өмір деген біз шырқап өткен өлең –
Көктөбеден барады көшіп көктем...