Өлеңдер ✍️

Қардай борап соңынан туар аңыз
Сұлу көрсек – бозарып, қуарамыз.
Тамағына,
Мүсін мен жанарына
Көзімізді ұрланып суарамыз.
Шықпаса да ол гүл басқан қырымызға,
Ортақ емес болса да сырымызға
Есімін де білмейтін сол сұлуды,
Енгіземіз жетелеп жырымызға.
Бұрқылдайды сонан соң жыр қазаны,
Осы дейміз сезімнің сырбаз әні.
Өмірдегі сұлу қыз – жырымызда
Сұлу болмай қалады бір ғажабы!
Арнап ек қой бар сөзді бір басына,
Бар еді ғой жүзігі, сырғасы да.
Таңғаламыз – сұлу қыз оқырманның
Айналмады қалай деп сырласына.
Өнердегі сұлулық – бір өткелек,
Сыншылар да орынды жүр өкпелеп.
Сұлулықты көруге – көз де керек,
Көзден бұрын – ынтызар жүрек керек!