Өлеңдер ✍️

Алма бақта қос ғашық сыр ақтарған,
Не күткенін білмеді бірақ та алдан.
Алма үзеді ару қыз қылық тастап,
Арман ағып жатады бұлақтардан.
Нарттай қызыл алманың иісі қандай,
Жей алмайсың шіркінді сүйсіне алмай.
Жаулығына қол созып Дәнеш қыздың,
Бұл бақытты тұрғаны түйсіне алмай.
Бойжеткен де жымиып, ынтығады,
Кеудесінде жүрегі бұлқынады.
Екеуінің сезімі сағымданып,
Айдалаға лапылдай ұмтылады.
Алма ағаштың гүлдері түрленеді,
Түйін тастап шіркіндер үлгереді.
Әппақ қауыз шашылып қалған кезде,
Әдиша қыз сол жерде жүрген еді...
Есіңде ме барғаның алма баққа?
Мені сезім тағы да алдамақ па?..
Біздер ғашық жандармыз қосылмаған,
Құлап кеткен арманы жарқабаққа...
...Ерке лақтай наздана бұлаңдадың,
Жадыңда ма өзеннен су алғаның?
Көзің қандай мөп-мөлдір нәркес еді,
Ойымда әлі баладай қуанғаның.
Бір тамшы жас тамғаны есіңде ме?
Хикаяттың тармағы есіңде ме?
Сан ойлардың салмағы есіңде ме?
Ғашық жанның арманы есіңде ме?
От боп күйіп-жанғаным есіңде ме?
Ақыл-естен танғаным есіңде ме?
Саясында алманың...
Есіңде ме?
Саясында алманың...
Сені сүйіп қалғаным!
Есіңде ме...
Есіңде ме...
* * *
Жанардан тамған бір тал жас –
арман көліндей,
Қайдасың қалқам?
Кеттің ғой мүлдем көрінбей...
Дәнештің әнін сағынып сен де жүрсің бе?
Басынан сипап өнерлі ұлдың өрімдей...
Аққуын...
әлде аспанын аңсап жетті ме?
Теңселіп таулар, бауларым ән сап кетті ме?
Айтты ма сырын атажұртына, аяулым –
Айналдым сенен, бас иген асыл тектіге!
Белжайлау мүлгіп,
Баркөрнеу жыр боп еседі...
Бурақожырдың гүрілі құлақ теседі.
Әншінің үні қозғады бәрін, жаңғыртты –
Естіген ел-жұрт: «Әсет тірілді!» деседі...
Тыңдашы қалқам,
естіліп тұр ма таныс ән?
Өзіңдей мен де сағынған жанмен табысам.
Жетісуымның Бұлбұлы – Дәнеш сайраған,
Өнер көгінің «Ән Ақберені» - Ол.
Танысаң!
Өнер көгінің
«ӘН АҚБЕРЕНІ» - Ол.
Танысаң!!!