Өлеңдер ✍️

Ақ тұманның астында аяз бетті қарыған,
Алматыда, нөсерде ақындардай арыған...
Аттиланың атының дүбірінен үріккен,
Қоңыр аңдай сендерді сағат сайын сағынам.
Маңдайдағы жазмыш қой,
Жазығым жоқ болса да,
Қарашада құстардан сәлем айттым қаншама.
Пақыр мұңым пысқырған парақтарды жіберем,
Жауабы жоқ болса да...
Сендер жүрген соқпақтар –
Жусан иісі бораған,
Жегі құрт бар жанымды жапыраққа орағам.
«Цельзар»* маңын себепсіз кезіп жүрем түсімде,
Барман бірақ, ішуге...
Бозғыл мұнар жамылған Кеңсайдағы моланың,
Кеңсай келіп құтылған қуғындағы ағаның.
Топырағын иіскеп келуші едік пана деп,
Жазармандар одағын...
Әй, ол пана болмады...
Иен екен аспандай,
Иен аспан астында нөсер күтіп жатқандай.
Есентайдың өзенін шөлмек тасып лайладық,
Кешіп өтіп ат салмай.
Айналайын Алматы!
Арқаңда ойнар күн қайда,
Біздер өткен желкілдеп жастық қайда, жыр қайда?!
«Арыстандай алшайтып...», арғымақтай үйретіп,
Ақ жауыннан жасырып шашын жерге сүйретіп,
Ал шымылдық ішінде асыр салған түн қайда?...
Өкінішіңді құшақтап, өмір соңы – кетісу,
Белден берен суырып ұзақ жолға бекісу.
Аю қуған арқардай ауып кеттім Арқаға,
Қайырлы болсын сіздерге
Бізден бір қалған Жетісу!..