Өлеңдер ✍️

(Ертұрам Зейіпханның рухына)

Әнмен әрлеп өмірін жырмен өрген,
Кеудесіне тағынып гүлден өрден.
Кетті Ерағам аттанып жұмағына,
Ала алмай есебін күннен өлген.

Кірбең түсіп көктемнің қабағына,
Сағыныштан сарғайды сана мына.
Кетті Ерағам паң басып бұл пәниден,
Ғалам мұңын сіңдіріп жанарына.

Әкетті ажал сүйретіп білегінен,
Босатқандай сұм тірлік түнегінен.
Пенделіктің түспеген көлеңкесі,
Елін сүйген кетті есіл жүрегімен.

Көңілдегі арылып наласынан,
Бақыт тапқан туған ел даласынан.
Қайран күнес өксіді айрылдым деп,
Аңқылдаған ағеділ баласынан.

Ардақтысы ет айбарлы алашының,
Жүрегімен ұғынған дала сырын.
Көк аспанға рухы көтерілді,
Көк туым деп шырқаған баласының…