Өлеңдер ✍️

Жан жүрегім жетім қалған қозыдай,
Сүт сәулесін түнге төкті қозып ай.
Тұл ғаламның түртіндірген бауырын,
Мына өмірдің шыныменен тозығы ай.

Тереземе шағылысты нұрсынық,
Мөлдір шықтан алқа тағып тұр шыбық.
Аласұрып әлде кімді іздеймін,
Кісендеулі көңіліммен күрсініп.

Көркіне шын күлкі силар көктемнің,
Өртке оранған өр күнімді өткердім.
Кешкі шапақ құлазытып жанымды,
Күнде батқан шұғыласын төккен мың.

Жанарымнан шашырады бір ұшқын,
Еркін өскен менде өзімше қырыспын.
Өзегімді теуіп мені бәтшағар,
Жылатпақшы ол
Жыламауға тырыстым.