Өлеңдер ✍️
  02.04.2022
  119

Автор: Жұмекен Нәжімеденов

МАЙ ШАМ СЫН-ДЫ КЕЙДЕ АДАМ ӨМІРІ…

Май шам сын-ды кейде адам өмірі,
адам да әлсіз жаралған ба әуелде?
Қараңғыны аңсар кейде көңілі,
өз жарығын бұлдау үшін әлемге.
Май шам-дағы жанғасын өз отымен
тағдыр отқа қыңыр қарар өшігіп.
Кетер кейде сол май шамды, атымен,
уақыттың желі соғып өшіріп.
О дариға! Өшу деген – бір ұғым,
өшпесең де тағылмайды аз айып.
Әрбір май шам сөнген сайын,
жарығым бара жатқан секілденер азайып...
1965


  Жұмекен Нәжімеденов өлеңдері

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Қарап көріңіз 👇

  МАҚТАЙМЫЗ КЕП ӨЛГЕНДІ… ᐈ
  МЕН ҮЙРЕНДІМ КҮЙІНУДІ КҮЙРЕП БІР… ᐈ
  МЕН — ЖОЛ БОЛСАМ, АСЫҚҚАНҒА НЕҒҰРЛЫМ… ᐈ
  МЕНДЕ БАР БІР АУРУ… ᐈ
  МЕНДЕ ҮШ ҚЫЗ БАР —… ᐈ

Пікір жазу