Өлеңдер ✍️

О, Махамбет! Оқтаулы мылтық, отты жыр.
Ақын да сен, ер де сен.
Кеудеңдегі тарпаң жүрек тынбапты-ау,
Хан ордасын қақыратып келмесең.
Өн бойынан от лақтырған өлеңдерің болмаса,
Махамбет деген – мен десең де сенбес ем.
Сүйір тілден суырып сан сұр жебе,
Жүрегіңнен жыр семсерін сермедің.
Шыбын жанды шүберекке шарт түйіп,
Ер көңілді елің үшін тербедің.
Жауға шапқан арыныңның асқағына сүйсініп,
Қазағымның қас батыры дер ме едім?!
Ерлігіңнен айналайын нар бабам,
Еркіндіктің туын тіктің елге сен.
Зереніңде бір тереңдік болмаса,
Дүниеге дүбірлетіп келмес ең!
 Сол тереңдік бабалардың өр рухы ғой өшпейтін,
О, Махамбет! Мәңгі тірі ақын да сен, ер де сен!