Өлеңдер ✍️

Жыңғылды жырасынан қарғып аттар,
Көсіліп жатыр сонау жар құмақтар.
Төсінде шаң тозаңды будақтатып,
Келеді арындаған арғымақтар.
Алдағы озған атпен қақтығысып,
Кей біреу төтелейді қатты қызып.
Бауыры жазылғанда жүйріктердің,
Жұмыр жер артқа қарай жатты ығысып.
Астында ат ойнаса жұмарланып,
Көңілің көтерілер құмар қанып.
Бәйгеден келмеген соң қосқан аты,
Намыстан өлер біреу тым арланып.
Әй, жігіт, жетер енді тыраштанба,
Кең сілтеп әуреленбе құлашты алға.
Бәрінен жеке кетті сыдырылып,
Осынау құла қасқа қыр асқанда.

Қайқайып барады асып еңістікке,
Ол барда озамын деп жеңіс күтпе.
Не жетсін шын жүйрікті ел алдында
Осылай саралаған кеңістікке.