Өлеңдер ✍️

Бөрі алатын көк жойқын сырттан көріп,
Құттан түгел айрылдық құтпанға еріп.
Өз ұлдары елімді бір тонаса,
Тонап жатқан жұрт қанша сырттан келіп.
Көк түйнектей үзілген сабағынан,
Жер жастанған ұша алмай бала қыран.
Өз жерінде жүрсе де қара көздің
Жас кетпеді-ау, қайтейін, жанарынан.
Ала-бөтен бұл жұртты жетім көріп,
Өмір әлде күлмей ме бетін беріп.
Ата қазақ қашанғы күн кешеді,
Өгей бала кәдімгі секілденіп.
Халық дей ме, жұрт дей ме жөн білмеген,
Өкімет те көзіне жөнді ілмеген, –
Қазақ көрсем жаутаңдап қарай берем,
Жанарында жас бардай мөлтілдеген.
Биіктен де шыңғырып құлаған мың,
Бақытына айналып тірі адамның, –
Арман бар ма жалғанда
Жазған жырым
Жасын сүртіп жүгірсе жылағанның.