Өлеңдер ✍️

Жаз қадірін сұр қабақ күз біле ме?
Көктем исін шөл дала – түз біле ме?
Бірде сұрақ қойылды зал ішінен:
– Жек көреді көп кісі сізді неге?
Қанша ғұмыр,
Үзілген жалғайын ән,
Тартқылаған жан сонша шалғайымнан.
Зал ішінен қойылған әлгі сұрақ,
Бұрқ еткізді бұршақ тер маңдайымнан.
Сылыңғырдың бұл мені көздегені,
Одан басқа ойласын өзге нені?
Ар-намысым айқайлап атқа қонды,
Нарт жүзінен сезіліп төзбегені.
Жүрегімнің дүрсілін ұғынбаған,
Қараса егер көп кісі қырын маған.
Мен – шындықпын баянсыз бұл жалғанда
Бозторғай боп жүрегі шырылдаған.
 Ал, шындықты бүгінде кім қалайды?
Қолдарына түсірсе –
Жұлмалайды.
Жазғыратын ағайын кімді оңдырсын,
Беті айғыз деп көгінен туған Айды.