Өлеңдер ✍️

Мына кәпір заманда шүлдірлеген,
Қадіріңді, бауырым, кім білмеген.
Азаматсың ұлтына тұтқа болар,
Көкірегі күй тартып күмбірлеген.
Арқасында өзіңдей көшелі ердің,
Мәртебесі әлі де өседі елдің.
Сен тіктірген ақ шаңқан ақбоз үйлер
Сап түзеген бойымен көшелердің.
Жалғандықтың тұрғанда ақпаны ұлып,
Сен бар жерде көрді ме бақ тарынып.
Қымыз иісі үстінен бұрқыраған
Ақ үйлерге қалың жұрт жатты ағылып.
Бағаң артқан кез еді
Жылқы ішінен
Азамат ер мінетін ат табылып.
Ырыс,
Байлық,
Береке жүрген жерің,
Ақ самала ғажайып түрге енгенің.
Айдарыңнан жел есіп тұрдың сен де.
Ақ үйлерге асқақтап кіргенде елің.
 Ызғырық жел басылып сусылдаған,
Жұрттың бәрі шөл басып сусындаған.
Тоқшылықтың тоқашы секілденіп,
Қымыз толы сабалар тырсылдаған.
Самал есіп көктемнің келбетінен,
Көшелердің талдары тербетілген.
Қасиетпен өтерің анық нәрсе,
Кетпесе егер қасиет жер бетінен.