Өлеңдер ✍️

Қонған жарқын заманда бақ далаға,
Жүгіңді арта көрмегін жат шанаға.
Талдықорған көктемде айналады,
Сары қымыз сапырған ақ қалаға.
Үміт оты көзінен сөнбегенде,
Көтерілген жан аз ба өрге демде.
Сары қымыз асығып жетеді ылғи
Талдықорған қаласы шөлдегенде.
Тағдыр қолы қысқанда алқымынан,
Бөрі ашуы сырқаттың атырылған.
Жазылмайтын дертті де жазған емдеп,
Сары қымыз шарада сапырылған.
Ер-тұрманын алтындап, күмістеген
Көңіліне кімдердің күн түспеген.
Ақбоз үйдің төрінде ем болсын деп,
Қарқараның қымызын кім ішпеген.
 Жылқышының көңілін шуақ көріп,
Сусындаған жұрт қанша шұбап келіп.
Қарқараның қымызы бал татыған
Шипа болған жаныңа қуат беріп.
Тал бойыңда тулаған қанға айналып,
Сары қымыз ем болған балдай жағып.
Қарқараның қымызын сіміргенде
Ағылшындар тамсанған таңдай қағып.
Жақсы, жаман кезең бұл жиі алмасқан,
Күндер қайда күркіреп қияға асқан.
Сары қымыз ішкенде ұят болса,
Арақ ішкен жандардан иман қашқан.